Historia
Norwich i norfolk terier wzięły swe nazwy odpowiednio od miasta i hrabstwa, ale jeszcze do połowy XIX wieku były to zwyczajnie psy wiejskie. Wśród przodków tych pochodzących ze wschodniej Anglii terierów znajdowały się teriery, carin i danie dinmont, z ich potomków o maści rudej powstały dzisiejsze Norwich i Norfolk teriery.
Jest to typowy krótkonogi terier o mocnej, zwartej budowie; wykorzystywany był do polowania na lisa i borsuka, ale także do tępienia szczurów. Ten uroczy terier jest nieustraszony, ale nie szuka zwady. W norze nie wycofa się przed najgroźniejszym przeciwnikiem, a zapis wzorca, mówiący o dopuszczalności „honorowych blizn zdobytych w walce” dobrze opisuje jakim psem mamy do czynienia. Norwich terier uznany został przez Kennel Club w roku1932 w dwóch odmianach: o uszach stojących i uszach załamanych. W 1964 roku psy o załamanych uszach uzyskały status odrębnej odmiany i nazwę norfolk terier.
Wygląd
Jeden z najmniejszych terierów, zwarty, krótkonogi, mocny, o solidnym kośćcu i masie. Honorowe blizny zdobyte w walce nie powinny być uważane za poważna wadę.
Sierść: twarda, druciana, prosta i przylegająca do ciała. Podszerstek gęsty. Włos dłuższy i bardziej nastroszony na szyi, gdzie tworzy kryzę otaczającą głowę. Sierść na głowie i uszach krótka i gładka, za wyjątkiem brwi i niewielkich wąsów.
Maść: wszelkie odcienie rudego, pszeniczne, czarne z podpalaniem lub grizzly. Białe znaczenia lub łaty są niepożądane.
Temperament
Miłe, nie jest skłonny do awantur. Nadzwyczaj aktywny i odporny. Wesoły i nieustraszony.
Tresura
Bardzo inteligentne psy, które łatwo poinny się uczyć nowy komed.
Ćwiczenia
Brak danych
Warunki życia
Ze względu na swoją naturę najlepiej będą się czuć na terenach miejskich.
Funkcje
Norwich terrier spełnia następujące funkcje: