Historia
Anatolijski pies pasterski należy do bardzo dawnej grupy psów, pilnujących stad, pochodzących rozwijała sie poprzez przystosowanie do warunków życia. Jednym z najważniejszych czynników formujących ją był klimat – gorący i bardzo suchy w lecie, nadzwyczaj zimny zimą, a także sposób życia ludzi: koczowniczy, półosiadły i całkowicie osiadły, oraz rodzaj pracy, jaką psy musiały wykonywać, przemierzając rozległy obszar płaskowyżu centralnej Anatolii, i pozostając na dworze bez względu na pogodę.
Wygląd
Rosły, wysoki, mocno i dobrze zbudowany pies do pilnowania stad o szerokiej, masywnej głowie i gęstej sierści z podszerstkiem. Musi odznaczać się potężnymi rozmiarami i siłą. Potrafi być bardzo szybki.
SIERŚĆ : Krótka lub póldługa, z gęstym podszerstkiem. Długość zmienia się znacznie w zależności od warunków klimatycznych – zima sierść jest najdłuższa. Najdłuższa i najbardziej gęsta sierść na szyi, łopatkach i udach.
MAŚĆ: Wszelkie umaszczenia dopuszczalne.
Temperament
Śmiały, opanowany, bez agresji, z natury niezależny, bardzo inteligentny i dający się układać. Dumny i pewny siebie, oddany właścicielowi i czuły wobec niego, ale jako dorosły nieufny wobec obcych.
Tresura
Dość cięzki w tresurze.
Ćwiczenia
Brak danych
Warunki życia
Potrzebują dużo ruchu i ćwiczeń i nienajlepiej będą czuć się w małych mieszkaniach. Duzy ogród to podstawa dla tego psa.
Funkcje
Anatolijski pies pasterski spełnia następujące funkcje: