Historia
Rasa chow-chow jest pochodzenia mongolskiego, znana jest już od ponad 2000 lat, ale została opisana dopiero w 1903 roku przez American Kennel Club. Rasa ta kiedyś była używana do polowań na wilki, gdyż chow-chow’y mają długą sierść około 10 cm, posiadają również grubą skórę około 3-4 mm, a do tego są bardzo zawzięte. Ze względu na ich wytrzymałość, siłę i odporność na trudne warunki pogodowe wykorzystywano je również jako środek transportu w górach Tybetu.
Wygląd
Aktywny, zwarty, krótki i przede wszystkim bardzo harmonijny; o lwim wyglądzie oraz dumnej, dostojnej postawie; zwartej budowy; ogon noszony zdecydowanie nad grzbietem.
WŁOS: Może być długi lub krótki.
Długi: Obfity, bujny, gęsty, prosty i odstający. Włos okrywowy dosyć grubej struktury; podszycie miękkie i wełniste. [Włos] Szczególnie gęsty wokół szyi, gdzie tworzy grzywę lub kryzę; gęste portki lub bryczesy z tyłu ud.
Krótki: Szata krótka, bujna, gęsta, prosta, odstająca, nie leżąca płasko, pluszowej struktury. Jakiekolwiek sztuczne skracanie szaty, zaburzające jej naturalne kontury lub wyraz, powinno być oceniane negatywnie.
MAŚĆ: Jednolicie czarna, ruda, niebieska, płowa, kremowa lub biała; często cieniowana, ale nie w plamy czy łaciata (spód ogona oraz tył ud często jaśniejszego koloru).
Temperament
Cichy pies; dobry stróż o niebieskawo-czarnym języku; wyjątkowy w swym szczudłowatym ruchu. Niezależny, wierny, choć powściągliwy.
Tresura
Trzeba poświęcić mu dość dużo czasu w czasie tresury. Trzeba zaczynać już od szczeniaka. Konsekwentność jest bardzo ważna.
Ćwiczenia
Brak danych
Warunki życia
Może żyć w mieszkaniach ale trzeba zapewnić mu trochę ruchu.
Funkcje
Chow chow spełnia następujące funkcje: