Maltańczyk

Pochodzenie
Sugerując się nazwą, krajem pochodzenia powinna być Malta. Nie jest to jednak do końca prawda. Grek Kalimachos (230 r. p.n.e.) wspominał o małym psie z wyspy Melitaeus (dziś Meleda). Wyspa ta leży u wybrzeży Dalmacji. Jednak według wielu źródeł dzisiejszą Maltę zwano kiedyś Melita. Piliniusz (23 -79 n. e.) wspomina w swoich notatkach o psach z Melity. Zgodnie z jego zapiskami były to bardzo małe psy, szczególnie dobre na choroby. Kładło się je na brzuchu i przejmowały chorobę na siebie.
Kwestia skąd wzięły się te psy nie została do dziś wyjaśniona.

Najstarsze zapiski
Wiele osób uważa, że najstarsze wyobrażenie maltańczyka pochodzi z wizerunku na wazie ateńskiej z V w p.n.e. Widnieje na nim wizerunek psa a obok napis Melitae. Jednak trzeba uważać przy interpretacji takich dowodów. Niektórzy historycy twierdzą, że na wazie nie widnieje maltańczyk, lecz szpic. Racji pewnie nie można przyznać nikomu. Po prostu był to jakiś mały piesek długowłosy, a nie maltańczyk, czy szpic wg naszych dzisiejszych standardów.

Wiele wizerunków pochodzi ze średniowiecza. Pies podobny do dzisiejszego maltańczyka widniał na wielu obrazach, w tym na portrecie Vincenzo Mosti namalowanego przez Tycjana (1490 – 1576). Często też haftowano jego podobizny na sukniach czy serwetkach.

Conrad Gesner w swojej książce „Thierbuch” (1563) pisał o maltańczykach: „Małe, piękne, wesołe pieski, znane przed laty szczególnie na wyspie Melitea, od której wzięły swoją nazwę. Melitei są nazywane w naszych czasach psami zabawkami, kupowane za duże pieniądze, trzymane z wielkimi honorami i w dobrobycie przez szlachetnie urodzone damy. Nazywane bywają również psami do towarzystwa i zabawy, są małe, mają obfity włos, są białe, nakrapiane rudymi łatami, przez wielu ludzi w specjalny sposób karmione i wychowywane.”

Dzień dzisiejszy
Dzisiejszy wygląd rasy zawdzięczamy bez wątpienia Anglikom. Na początku hodowli rasowych psów nie wszystkie były białe. Pierwsze okazy wpisane do Szwajcarskiej Księgi Rodowodowej miały żółto-brązowe łaty. Dziś maltańczyki cieszą się coraz większym uznaniem i robią się coraz bardziej popularne ze względu na swój specyficzny długi włos.

Włos: Gęsty, lśniący, błyszczący, opadający ciężko, jedwabisty, bardzo długi na całym ciele. Prosty na całej długości, bez śladu fal czy loków. Włos na tułowiu powinien być dłuższy, niż wynosi wysokość w kłębie; winien opadać ciężko do ziemi, jak peleryna, przylegając ściśle do tułowia, nie odsłaniając skóry; nie może także tworzyć kępek, ani kosmyków. Kępki lub kosmyki są dopuszczalne na kończynach przednich, od łokcia do łapy oraz na kończynach tylnych, od kolana do łapy. Brak podszycia. Na głowie szata bardzo długa, podobnie, jak na kufie, gdzie zlewa się z brodą, jak również na czaszce, gdzie opada, zlewając się z sierścią, pokrywającą uszy. Na ogonie sierść opada na jedną stronę, tzn. na słabiznę i udo, sięgając stawu skokowego.

Maść: Czysto biała; dopuszczalny jest także blady odcień kości słoniowej. Tolerowany jest natomiast ślad blado-pomarańczowego odcienia, choć nie jest on pożądany i stanowi pewną niedoskonałość.

Maltańczyki są pełnymi werwy malutkimi pieskami. Bardzo żywe i chętne do zabawy. Delikatne, kochające i oddane swojemu panu. Typowe psy do towarzystwa, pełne wdzięku i kochające swoich właścicieli. Dość dobrze czują się w towarzystwie innych zwierząt. Lubią też inne psy. Odważne. Szybko podniosą alarm, gdy usłyszą coś podejrzanego.

Bardzo inteligentne psy. Łatwo i chętnie uczą się nowych komend i sztuczek. Ciężko nauczyć je życia w czystości w domu.

Maltańczyki uwielbiają zabawy na świeżym powietrzu. Potrzebują codziennych spacerów. Uważaj przechodząc w pobliżu kałuż, ponieważ psy te bardzo chętnie do nich wskakują.

Typowe psy domowe, których nie należy zostawiać na zewnątrz.

Maltańczyk spełnia następujące funkcje:

• psy do towarzystwa