CzechyHistoria
Terier czeski powstał w wyniku planowego skrzyżowania psa sealyham teriera i suki teriera szkockiego. Zamierzano utworzyć lekkiego psa do polowania, o krótkich kończynach, dobrze pigmentowanego, pojętnego, o małych, opadających, praktycznych uszach i sierści łatwej do pielęgnacji. Twórcą rasy był Frantisek Horák z Klánowic k/Pragi, który zaczął ją hodować w roku 1949. W roku 1959 jego psy zostały po raz pierwszy pokazane na wystawie jako teriery czeskie. Uznanie rasy przez FCI nastąpiło w roku 1963.
Wygląd
Pies o krótkich kończynach, dobrze zbudowany i umięśniony, o długiej sierści, prostokątnej sylwetce i opadających, średniej wielkości uszach.
Temperament
Spokojny, bez cech agresji, łatwy do prowadzenia, miły i wesoły pies do towarzystwa, z rezerwą wobec obcych. Psy tej rasy są wyjątkowo łagodne i zrównoważone.
Włos długi, cienki, delikatny, ale mocny, lekko falisty, połyskliwy, nie za obfity. Teriery czeskie są strzyżone. Na przedniej części głowy nie skraca się włosa, ma on tworzyć brodę i wąsy. Pozostawia się także długi włos na kończynach, spodniej części klatki piersiowej i na brzuchu. W kondycji wystawowej sierść na górnej powierzchni szyi, łopatkach i grzbiecie nie powinna być dłuższa niż 1 do 1,5 cm. Nieco krótsza na bokach tułowia i ogonie. Bardzo krótki powinien być włos na uszach, policzkach, bokach szyi, łokciach, udach, podudziach i w okolicy odbytu. Przejścia między partiami strzyżonymi a sierścią naturalnej długości muszą być stopniowe i łagodne.
Umaszczenie: Może być dwojakie:
- szaroniebieskie (szczenięta rodzą się czarne),
- mleczno-kawowo-brązowe (szczenięta rodzą się czekoladowo-brązowe).
U obu odmian dopuszcza się żółte, szare lub białe znaczenia. Występują one na głowie (broda, policzki), na szyi, piersi, brzuchu, kończynach i wokół odbytu. Bywa, że biały jest koniec ogona i kołnierz wokół szyi. Jednakże maść podstawowa musi zawsze przeważać.
Włos długi, cienki, delikatny, ale mocny, lekko falisty, połyskliwy, nie za obfity. Teriery czeskie są strzyżone. Na przedniej części głowy nie skraca się włosa, ma on tworzyć brodę i wąsy. Pozostawia się także długi włos na kończynach, spodniej części klatki piersiowej i na brzuchu. W kondycji wystawowej sierść na górnej powierzchni szyi, łopatkach i grzbiecie nie powinna być dłuższa niż 1 do 1,5 cm. Nieco krótsza na bokach tułowia i ogonie. Bardzo krótki powinien być włos na uszach, policzkach, bokach szyi, łokciach, udach, podudziach i w okolicy odbytu. Przejścia między partiami strzyżonymi a sierścią naturalnej długości muszą być stopniowe i łagodne.
Umaszczenie: Może być dwojakie:
- szaroniebieskie (szczenięta rodzą się czarne),
- mleczno-kawowo-brązowe (szczenięta rodzą się czekoladowo-brązowe).
U obu odmian dopuszcza się żółte, szare lub białe znaczenia. Występują one na głowie (broda, policzki), na szyi, piersi, brzuchu, kończynach i wokół odbytu. Bywa, że biały jest koniec ogona i kołnierz wokół szyi. Jednakże maść podstawowa musi zawsze przeważać.
Tresura
Ma małe wymagania co do ruchu ale warto go wyprowadzać ponieważ ma skłonności do tycia.
Ćwiczenia
Brak danych
Warunki życia
Czeski terier może be zproblemu żyć w mieszkaniach, ale świetnie będzie się czuł chociaż z małym ogródkiem.
Funkcje
Terier czeski spełnia następujące funkcje: